Ondernemer Jelle: "Vlaai mòt zeen...dun van laer, en dik van smaer."

Limburgse vlaai is  officiëel erkend als streekproduct

Het feestje werd vorige week al gevierd toen het nieuws vroegtijdig uitlekte, maar nu is het écht zover: Europa erkent Limburgse vlaai als streekproduct. Na een jarenlange lobby heeft de vlaai zojuist een zogeheten BGA-label gekregen, een Beschermde Geografische Aanduiding.

Geschiedenis van de limburgse vlaai

Tot het midden van de 20e eeuw beschouwde men vlaai in Limburg als een luxeartikel, dat alleen op feestdagen op tafel kwam. Op het platteland werd vrijwel altijd zelf gebakken, meestal in een traditioneel bakhuisje. De vlaaien werden op feestdagen (kermissen, bruiloften, communiefeesten, enz.) 's middags om een uur of vier bij de koffie geserveerd, meestal per persoon twee of drie stukken van verschillende smaak. Door de toenemende welvaart werden vlaaien na de Tweede Wereldoorlog ook steeds meer op 'gewone zondagen' gegeten, tot zelfs dagelijks naar believen. Door het vooral in het Nederlandse Zuid-Limburg (o.a. Valkenburg) vanaf de late 19e eeuw sterk opkomende toerisme, raakten vlaaien buiten Limburg bekend. Veel toeristen namen een vlaai van de lokale bakker mee naar huis, als herinnering aan hun vakantie. In 1986 opende de eerste vlaaienwinkel in Amsterdam. Ook het aanbieden van vlaai door diverse supermarktketens heeft aan de popularisatie van het gebak bijgedragen.

Vlaai mòt zeen: dun van laer, en dik van smaer

Ondernemer Jelle: “Wat er zo lekker is aan Limburgse vlaai? De diversiteit aan smaken en dat deze royaal gevuld is met goede limburgse streekproducten. Van appels tot pruimen, van aardbeien tot kersen. Héérlijk! Ik eet een stuk vlaai gewoon uit de hand, tot ergernis van mijn uit Noord-Holland afkomstige vriendin. Bij haar thuis serveren ze op verjaardagen en feestdagen taart. Dat is moeilijk eten met je handen hah..ha. Bij mijn ouders (net als vroeger bij mijn opa's en oma's) is er altijd vlaai in huis, als er iets te vieren valt. De teveel ingekochte vlaai wordt meegegeven aan de van ver komende gasten. Zodat ze thuis iets échts Limburgs op tafel kunnen zetten. Te weinig vlaai in huis hebben, is een schande. Beter vlaai over hebben, als tekort hebben. Als mijn vader zijn verjaardag viert begint het feest traditioneel met koffie en vlaai, gevolgd door een compleet verzorgde barbecue. Limburgers zijn échte Bourgondiërs. Dat de Limburgse vlaai inmiddels als streekproduct wordt erkend, vind ik meer dan terecht en dik verdiend. Als je aan Limburg denkt, denk je aan vlaai. Én aan A-Z Barbecue Service natuurlijk!”