Kale witte muren

Mijn hoofd bonkt. Mijn man loopt voor me uit en ik volg. Mijn ogen zien slechts kale witte muren met af en toe een kunstwerk erop. Ik denk dat laatste om de boel wat op te vrolijken. Dat is hier ook wel nodig. Mijn man opent een grote deur voor me en zegt:  “Jij eerst”. Dapper stap ik de kamer binnen. En daar ligt in een kil ziekenhuisbed... mijn lieve peetoom. Tachtig jaar oud en (bijna) geveld door de tand des tijds.

Leuke anekdote

Ik groet hem en zijn vrouw vrolijk maar van binnen huil ik. De lievelingsbroer van wijlen mijn vader zal over een paar dagen vertrekken naar het hiernamaals. Mijn Peetoom vertelt nog met zijn laatste krachten een leuke anekdote over hoe hij en mijn Pa als pubers, na een avondje kermis met een borreltje teveel op, de melktuiten (per ongeluk of expres) bij hun boerderij hadden omgereden met hun brommers. Alle melk was weggevloeid en ze kregen uiteraard de volgende morgen ‘smeer’ van hun vader (mijn opa). Dit gebeuren heeft waarschijnlijk veel indruk gemaakt destijds, dat dit verhaal in geur en kleur op de valreep van leven en dood aan mijn man en mij wordt verteld.

Dank Je Wel

Na een half uurtje wordt het tijd om huiswaarts te keren. Mijn Peetoom is moe. Zijn dochter komt net op het moment van ons vertrek nog met kaneelsuiker aanzetten voor op de rijstepap. Ik zie aan zijn gezicht dat hij hier ondanks zijn zieke lichaam en de pijn die hij lijdt, blij mee is. Ik geef mijn peetoom bij vertrek een dikke pakkerd en bedank hem voor zijn trouwe bezoekjes op mijn verjaardag. Hij heeft geen enkele keer overgeslagen en dat verdient zeker een dikke: "Dank Je Wel!"

Goede reis en tot ziens

Als ik de kamer uitloop bedenk ik me, draai me om en loop terug. Ik vraag mijn oom fluisterend in zijn oor de groeten over te brengen aan wijlen Pap & Mam. Dat belooft hij. En wat mijn oom belooft, dat doet ie. Dat heeft hij al die jaren van mijn/zijn leven wel bewezen. 'Ome Thei, ik ga je missen en zal elke verjaardag wachten op jouw komst. Ook al weet ik dat je niet meer komt. Maar als je nog geleefd had, was je zeker gekomen. Deze gedachte doet me goed en geeft me levensmoed. Goede reis en tot ziens!'