Dwangmatigheid

Zoals je misschien nog niet weet, maar nú dus wel, is dat ik (Victoria) niet tegen spelfouten kan. En dan vooral niet bij anderen. Zelf tik ik ook niet altijd foutloos. Maar als ik fouten zie in andermans (online) teksten, dan gaan mijn haren spontaan recht overeind staan. En dan moet ik ingrijpen. Een soort van dwangmatigheid zit er wel in helaas. Mijn kinderen noemen mij ook weleens de ‘grammar-nazi’. Dit niet geheel ten onrechte. Om deze vervelende eigenschap af te leren heb ik besloten deze blog te schrijven op een voor mij tenenkrommende wijze.

Campingbarbecue

Het is (bijna) meivakantie. Voor iedereen die kleine kinderen heeft is dit bij uitstek hét moment om op vakantie te gaan. In veel gevallen, de camping op. Kijken of je tent nog waterdicht is en of je gasfles nog vol genoeg is voor de 1ste campingbarbecue van het jaar. We kennen het allemaal. Veel gedoe en veel gestress vooraf. Het grote genieten begint pas bij aankomst. Het groene gras en de bomen met de ontluikende blaadjes doen je al snel ontspannen. En dan is het tijd voor jezelf. Althans, dat denk je. De kinderen willen echter naar het zwembad, je man wil gaan fietsen, en jijzelf? Jij wilt lekker een boek lezen bij de tent, een beetje ‘me-time’. Oftewel tijd voor jezelf. De meivakantie is vaak geen mij(n)vakantie maar een kidsvakantie. Als zij het naar de zin hebben, dan hebben wij ouders dat zeker ook toch!

Maak van je meivakantie een: Mijn(n) vakantie

Mijn kinderen zijn inmiddels de deur uit. Tegenwoordig is de meivakantie dus echt mij(n)vakantie. Ik lees een boek onder de luifel, drink een wijntje en geniet van de vrolijke kinderstemmen en rommelende buurtjes. Samen met mijn man strek ik optijd de beentjes. Zo lopen we iedere keer weer samen met onze bruine viervoeter door een voor ons volstrekt onbekende omgeving. Het mag dan wellicht al mij zijn, maar het weer kan nog behoorlijk frisjes zijn. Ook dat hoort erbij. Je verheugen op die eerste echte zomerdag boven de 25 graden doet je leven. Hopelijk komt die snel. Ohh ja, je hoeft niet te melden als er schrijffouten in deze blog staan, dat is mijn therapie. Kun je het toch niet laten? Dan zou ik zeggen: WELKOM BEI DE CLUB!